කවියා

බලා සිටින්නෙකි නිසොල්මන්ව

විසිකොට බෝම්බයක් පිරිස්  මැදට

මානන්නෙකි තුවක්කුවක්  ත්‍රි පාදය මත තැබූ

ඉලක්කයකට සසර ඉම තෙක්

 

ඉහත උපුටා දක්වා ඇත්තේ සාමය, යුක්තිය සහ සමානාත්මතාවයේ වර්ධනයට අහිතකර ඒවා තුරන් කරමින් සමාජය නිවැරදි කිරීමේදී කලාකරුවෙකුගේ භූමිකාව නිරීක්‍ෂණය කරන ලක්දාස  වික්‍රමසිංහගේ කවියකින් කොටසකි .

 පොරොන්දු දේශයක් අපේක්ෂා කරමින් අප විසින් තෝරාගෙන ඇති පාලකයින්ගේ කාර්යභාරය නැවත සලකා බැලීමට කාලය පැමිණ තිබේ. මංමුලා සහගත පුරවැසියන් වන අපට අවසානයේදී ලැබුණේ කලකිරීමක් .එක් වරක්, දෙවරක් හෝ තුන් වරක් නොවේ. ලොකුම ඛේදවාචකය නම් අප පාවා දෙන අයව දිගින් දිගටම අපව පාලනය කිරීම සඳහා තෝරා ගැනීමයි. දේවත්වයට නැංවීමය. ගැලවුම් කරුවන් ලෙස සලකා වන්දනාමාන කිරීම ය. අපේ නොදැනුවත්කම , අන්ධ භක්තිය අවිචාරවත් බව අගතිය අපේ නොදැනුවත්කම නිසාම මෙම පිසාචයන් සාන්තුවරයන් ලෙස උසස් කරමු.

මෙම පාලකයින්ගේ මෝඩකම කෲරත්වය,  කුහකකම සහ නරුමත්වය ලොව පුරා හෙළිදරව් කිරීම රටේ යහපැවැත්මට ප්‍රාර්ථනා කරන බුද්ධිමත් පුරවැසියන්ගේ ප්‍රධාන යුතුකමකි.

මෙම කෙටි ලිපියේ මගේ පරමාර්ථය නම්, මෙම කාර්යයෙහි ලා මුහුණුපොතට ඇති හැකියාව විමසා බැලීමයි එමෙන්ම මෙරට මෙන්ම අන් රටවල ද විසූ උපහාස කතා කරුවන් කීපදෙනකු හඳුන්වා දීමද මෙම ලිපියේ තවත් අරමුණකි

උපහාසය කලාවකි. ඇරිස්ටෝෆනේස් (ක්‍රි.පූ. 427 - ක්‍රි.පූ. 386), පුරාණ ඇතන්ස්හි විකට ප්රහසන ාට්‍ය  රචකයෙකි විචාරකයෙකි. දේශපාලකයින් කලාකරුවන්, (නාට්‍ය රචකයින්) සහ දෙවිවරුන් පවා සමච්චලයට ලක් කිරීම සඳහා ඔහු නාට්‍ය කලාව යොදා ගත්තේය. නාට්‍ය කලාව මගින් සමාජයේ දිශාව වෙනස් කිරීමේදී  බලපෑම් කළ හැකි බව ඔහු තරයේ විශ්වාස කළේය. ඇරිස්ටෝෆේනියානු ප්‍රහසන නාට්‍යයේ ඔහුගේ නිර්දය විවේචනයට ලක් නොවන කිසිවෙකුත් නැති තරම්ය.  පහත උපුටා දක්වා සමහර ඇරිස්ටෝෆනියානු උපුටා දැක්වීම් ඔහුගේ සමකාලීන සමාජයේ අධ්‍යාත්මික බංකොලොත් භාවය පිළිබිඹු කරයි.

“කොල්ලකෑම, බොරු කීම, විලි ලැජ්ජා නැති කම, ඉහළට නැගීමට අත්‍යවශ්‍ය කරුණු තුනකි.”

 ඇරිස්ට්‍රොෆනේස් ඔහුගේ සමකාලීන සමාජයේ පිරිහුණු සාරධර්ම හෙළි කරයි. මෙහි සිටින ශ්‍රී ලාංකිකයන් ද අප අත්විඳින්නේ එයයි. ධනය, බලය සහ තත්වය මිනිසුන්ගේ තත්වය තීරණය කිරීමේදී තීරණාත්මක සාධක වේ. ධනය, කුමන ආකාරයෙන් රැස්කළ ද, පුද්ගලයෙකුට පිළිගැනීමක් ගෙන එයි.

“වංචනිකයින් පිරිසක් අයුක්තියෙන් තමන් දිනාගත් ආශීර්වාද භුක්ති විඳින අතර වඩාත් අවංක මිනිසුන් කාලකණ්ණි වන අතර කුසගින්නෙන් මිය යති.”

මෙය ඇරිස්ට්‍රොෆේනියානු නාට්‍යයක තවත් උපුටා දැක්වීමකි. එය අපේ භූමියට ද කෙතරම් අදාළදැයි බලන්න. අපේ  නායකයින් අපව රවටන අය නොවේද? සාධාරණ ආකාරයකින් ඔවුන් බලය ලබාගෙන තිබේද? ඔවුන්ගේ වාසිය සඳහා ඔවුන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අනිසි ලෙස භාවිතා කර නැද්ද? මහජන මුදල් හා සම්පත් සොරකම් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අධිකරණය විසින් වැරදිකරුවන් බව ඔප්පු වූ පුද්ගලයින් ජනාධිපති ධුරයේ පූර්ණ ආශිර්වාදය ඇතිව කොමිසම විසින් නිදොස් කොට නිදහස් නිදහස් නොකළේද? මෙබඳු සමාජ ක්‍රමයක දී දැඩිසේ ආතතියට පත් වන්නේ සමාජ සාධාරණය යුක්තිය අපේක්ෂා කරන මිනිසුන්ය. ඔවුන් පසුවන්නේ දැඩි ආතතියකි. ආතතිය මගහරවා ගැනීමේ ලා සතුරාට පහර දී  සතුරා නිර්දය ලෙස උපහාසයට කොට ඔහුගේ සැබෑ ස්වරූපය සමාජය ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශනය කිරීම  මානසික ආතතිය මගහරවා ගන්නා එක් ක්‍රමයකි .

 ප්‍රංශයේවිසූ උපහාස කතා කරුවෙකු වන වෝල්ටෙයාර් (1694-1778)  ඔහු වටා සිටින අය විවේචනාත්මකව කියවා තිබේ.

 විහින් ලාගත් යදම් වලින් මෝඩයෙකු නිදහස් කර ගැනීම දුෂ්කරය “

ශතවර්ෂ ගණනාවකට පෙර ඔහු කළ නිරීක්‍ෂණය අපගේ සන්දර්භයට ද වලංගු බව පෙනේ. පක්ෂ දේශපාලනය අපට ආගමක් වී ඇති අතර දේශපාලකයෝ  දෙවිවරු ය. දේශපාලඥයින් පරමාදර්ශී චරිත  ලෙස හුවා දැක්වීම  කිරීම මාධ්‍යයේ කලාවකි.

ඇලෙක්සැන්ඩර්  පෝ ප් (1688 මැයි 21 - 1744 මැයි 30) ඔගස්ටාන් යුගයේ කවියෙකු හා උපහාසාත්මක ලේඛකයෙකි. ඔහු වඩාත් ප්‍රසිද්ධ වන්නේ උපහාසාත්මක හා විචක්ෂණශීලී කවි සඳහා ය. ඔහු ද ඔහුගේ කවි තුළින් ඔහුගේ සමාජයේ හිස් හා නොගැඹුරු මිනිසුන් හෙළි කරයි. ඕනෑම ආකාරයක කලාවක් නිවැරදි කිරීමේ බලපෑමක් කවියට කළ හැකි බව ඔහු තරයේ විශ්වාස කළේය.

ඕනෑම ේශද්‍රෝහී නායකයෙකු තුල වුවද අ ංශුමාත්‍ර  පමණින් හෝ යහපත් බවක් පැවතිය හැක . රටක නීති පද්ධතිය විනාශ කිරීමට පෙර එය එය යථාවත් කරන්නේ එබැවිනි

ශ්‍රී ලංකාවේ පළමු ප්‍රහසන පුවත්පත ‘කවටා කතිකායා’ ලෙස හැඳින්වේ. මීට වසර 147 කට පෙර ආරම්භ කරන ලද මෙම පුවත්පත 1872 ජනවාරි 1 වන දින ගුරුන්නන්සේලාගේ දොන්පෑලිස් අප්පුහාමි විසින් සංස්කරණය කරන ලදී.  ඒ වන විට  ඔහුගේ වයස අවුරුදු විසිතුනකි. එතැන් සිට ඔහු වසර හතළිහක් පමණ කවටා කතික පුවත්පතේ කර්තෘවරයා ලෙස කටයුතු කළ අතර දොන්පෑලිස් අප්පුහාමි  ශ්‍රී ලංකාවේදීර්ඝ  කාලයක් සේවය කළ පුවත්පත් කතුවරයා බවට පත්විය.

ඔහු මිනිසුන්ගේ හා ආයතනවල මෝඩකම්, සහ විකාරයන් සමච්චලයට ලක් කළේය.

ටී.ජී.ඩබ්ලිව් ද සිල්වා  ඔහුගේ හාස්‍යජනක ලිවීමෙන් රසිකයින්ගේ  සිත් ගත්තේය. මානව හැසිරීම සහ සමාජ ආයතන විවේචනාත්මක ඇසකින් නිරීක්ෂණය කිරීම හා ඒවාට සමච්චල් කිරීම ඔහුගේ සුවිශේෂත්වය විය.

 සමච්චලයට ලක් කළ යුතු අය සමච්චලයට ලක් කිරීමෙහිලා කාටූන් ශිල්පීන් ඉටුකරන කාර්යභාරය ප්‍රශංසනීය ය.

 මුහුණු පොත භාවිතා කරන සමහර අය උපහාසයට ලක් කළ යුත්තන් අපහාසයට ලක් කිරීම සඳහා ුහුණු පොත භාවිතා කරන අයුරු ප්‍රශංසනීය.